از دل نرود انکه به دل جا دارد{به یاد یک عزیز که در نبودشم به یادش هستم}

زير خاکستر ذهنم باقيست        آتشی سرکش و سوزنده هنوز

  يادگاريست ز عشقی سوزان     که بود گرم و فروزنده هنوز

 عشقی آنگونه که بنيان مرا        سوخت از ريشه و خاکستر کرد

 غرق در حيرتم از اينکه چرا          مانده ام زنده هنوز !

  گاه گاهی که دلم می گيرد          پيش خود می گويم  

  آنکه جانم را سوخت                    ياد می آرد از اين بنده هنوز؟

  سخت جانی را بين                      که نمرده ام هنوز !

  مرگ صد بار به از                         بی تو بودن باشد

  - گفتم از عشق تو من خواهم مرد

  چون نمردم هستم                        پيش چشمان تو شرمنده هنوز !

   گرچه از فرط غرور اشکم از ديده نريخت...

  بعد تو ليک پس از آن همه سال       کس نديده به لبم خنده هنوز !

  گفته بودند که از دل برود                 هر آنکه از ديده برفت

  سالهاست که از ديده ی من رفتی     ليک 

   دلم از مهر تو آکنده هنوز ...

  دفتر عمر مرا  دست ايام ورقها زده است 

  زير بارغم عشق قامتم خم شد و پشتم  بشکست

  در خيالم اما                   همچنان روز نخست         تويی آن قامت بالنده هنوز !

  در قمار غم عشق         دل من را بردی با دست تهی    منم آن عاشق بازنده هنوز ...